Menu

Flag Counter




Wzorzec rasy


Wzorzec FCI 218/15.09.2010/GB CHIHUAHUA Wersja polska listopad 2010

KRAJ POCHODZENIA : Meksyk.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 28.07.2009.

UŻYTKOWOŚĆ : Pies do towarzystwa.

KLASYFIKACJA FCI : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa Sekcja 6 Chihuahueño. Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY : Chihuahua jest uznawany za najmniejszą rasę świata a nosi nazwę największego stanu Republiki Meksyku (Chihuahua). Przypuszcza się, że psy te żyły w stanie dzikim i w okresie cywilizacji Tolteków zostały schwytane i oswojone przez tubylców. Podobizny ozdobnego psa zwanego « Techichi », który żył w mieście Tula były używane jako ozdoby obiektów architektonicznych w mieście. Posągi te przedstawiają psy bardzo podobne do współczesnego Chihuahua.

WRAŻENIE OGÓLNE: Pies tej rasy ma zwarte ciało. Niezwykle ważny jest fakt, że jego czaszka jest wysklepiona w kształcie jabłka i że nosi on swój umiarkowanie długi ogon bardzo wysoko, bądź to zagięty, bądź też w kształcie półkola z końcową częścią ogona skierowaną w stronę lędźwi.

 ISTOTNE PROPORCJE: Długość ciała nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Pożądany jest jednak prawie kwadratowy tułów, szczególnie u samców. U suk, ze względu na funkcje rozrodcze, dopuszczalny jest nieco dłuższy tułów.

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT: Żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny.

GŁOWA MÓZGOCZASZKA: Czaszka: wyraźnie zaokrąglona głowa w kształcie jabłka (cecha charakterystyczna rasy) Stop : wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki, czoło wypukłe już od nasady kufy.

TRZEWIOCZASZKA : Nos : dopuszczalny każdy kolor. Umiarkowanie krótki, zadarty nieznacznie do góry. Kufa : krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady, zwężająca się w kierunku nosa. Wargi: suche, ściśle przylegające. Policzki : nieznacznie rozwinięte, bardzo suche. Uzębienie : zgryz nożycowy lub cęgowy. Tyłozgryz, przodozgryz, jak również wszystkie inne wadliwe typy zgryzu muszą być surowo oceniane. Oczy : duże, okrągławe w kształcie, bardzo wyraziste, nie wyłupiaste, bardzo ciemne. Oczy jaśniejsze są dopuszczalne, ale niepożądane. Uszy : duże, stojące, rozwarte, szerokie u nasady, zwężają się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom. W spoczynku nachylone na bok pod kątem 45°.

SZYJA: Górna linia nieco łukowata, umiarkowanej długości, grubsza u psów niż u suk. Bez łałoku. U odmiany długowłosej obecność dłuższego włosa tworzącego kryzę jest nadzwyczaj pożądana

TUŁÓW: Zwarty i mocnej budowy. Linia górna : prosta. Kłąb : tylko lekko zaznaczony. Grzbiet : krótki i mocny. Lędźwie : mocno umięśnione. Zad : szeroki i mocny; prawie płaski lub nieznacznie opadający. Klatka piersiowa : szeroka i głęboka, żebra mocno wysklepione. Widziana z przodu pojemna lecz nieprzesadnie. Widziana z boku sięga do łokci. Nie beczkowata. Linia dolna : utworzona przez wyraźnie podciągnięty brzuch. Brzuch obwisły dopuszczalny, lecz niepożądany.

OGON: Osadzony wysoko, płaski w wyglądzie, umiarkowanej długości; szeroki u nasady, zwężający się stopniowo w kierunku koniuszka. Sposób noszenia ogona jest ważną cechą charakterystyczną rasy: w ruchu jest noszony wysoko, nieco zagięty, bądź w postaci półkola, z końcówką skierowaną ku lędźwiom, co przydaje tułowiowi równowagę. Nigdy nie powinien być noszony między tylnymi nogami, ani zakręcony poniżej linii grzbietu. Szata na ogonie zależy od odmiany i powinna być zharmonizowana z szatą na tułowiu. U odmiany długowłosej szata na ogonie tworzy pióro. W spoczynku ogon jest opuszczony i tworzy niewielkie, haczykowate zagięcie.

KOŃCZYNY:

KOŃCZYNY PRZEDNIE : widziane z przodu tworzą linię prostą z łokciami. Widziane z boku są prostopadłe do podłoża. Łopatki : nie są nadmiernie umięśnione. Ramię: Dobre kątowanie między łopatką, a kością ramienną. Łokcie : mocne i przylegające ściśle do tułowia, co zapewnia swobodny ruch. Podramię: Proste, dobrej długości Nadgarstki : nieznacznie ugięte, mocne i giętkie. ŁAPA: bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) . Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane.

KOŃCZYNY TYLNE : dobrze umięśnione z długimi kośćmi, prostopadłe do podłoża i równoległe w stosunku do siebie, z dobrym kątowaniem w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, w harmonii z kątowaniem kończyn przednich. Stawy skokowe: ścięgna Achillesa krótkie i dobrze wykształcone; widziane z tyłu są dość szeroko rozstawione i prostopadłe do podłoża. ŁAPA: bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) . Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane.

CHODY: Kroki są długie, sprężyste, energiczne i żwawe z długim wykrokiem i mocną akcją tyłu. Oglądane z tyłu, kończyny tylne powinny być prowadzone prawie równolegle w stosunku do siebie, tak, żeby ślady stóp pokrywały się ściśle ze śladami łap przednich. Wraz z przyśpieszonym tempem ruchu kończyny wykazują tendencję do zbieżności w kierunku środka ciężkości (ruch jednośladowy). Ruch pozostaje swobodny i sprężysty bez widocznego wysiłku, z głową uniesioną do góry i prostym grzbietem.

SKÓRA: Gładka i elastyczna na całym ciele.

SZATA: SIERŚĆ: w rasie tej są dwie odmiany szaty. • krótkowłosa : szata jest krótka, przyległa na całym ciele. Jeśli jest podszycie, włos jest nieco dłuższy; rzadsza szata w okolicy gardła i podbrzusza jest dopuszczalna; nieco dłuższy włos na szyi i ogonie krótki na pysku i uszach. Szata jest błyszcząca, a jej struktura miękka. Psy bezwłose nie są tolerowane. • długowłosa : szata powinna być delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista. Podszycie pożądane niezbyt gęste. Szata jest dłuższa, tworzy pióra na uszach, szyi, tylnych partiach kończyn przednich i tylnych, na łapach i ogonie. Psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą nie są akceptowane.

MAŚĆ: wszystkie kolory, we wszystkich możliwych odcieniach i kombinacjach są dopuszczalne z wyjątkiem umaszczenia marmurkowego.

WAGA : w tej rasie brana jest pod uwagę tylko waga, nie wzrost. Idealna waga : między 1.5 a 3 kg. Jednak psy między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane. Okazy ważące poniżej 500 gr i ponad 3 kg powinny być dyskwalifikowane.

WADY: Wszelkie odchylenia od podanego powinny być uznawane za uznać za wady, i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia.

• Brakujące zęby

• Podwójne zęby (przetrwałe zęby mleczne)

• Wąskie, spiczaste uszy

• Krótka szyja

• Długi tułów

• Karpiowaty lub łękowaty grzbiet (lordoza lub kifoza)

• Spadzisty zad

• Wąska klatka piersiowa, płaskie, słabo wysklepione żebra

• Ogon: nieprawidłowo osadzony, krótki lub zakręcony

• Krótkie kończyny

• Odstające łokcie

• Zbyt wąskie ustawienie kończyn tylnych

POWAŻNE WADY:

• Wąska czaszka

• Małe oczy, oczy głęboko osadzone lub wyłupiaste

• Długa kufa

• Tyłozgryz lub przodozgryz

• Rozchwiane kolana

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :

• Psy agresywne lub przesadnie lękliwe

• Psy w typie lekkim (typ „jelenia”, o nietypowej i krańcowo wysublimowanej budowie: delikatna głowa, długa szyja, wysmukłe ciało, długie kończyny)

• Psy z niezrośniętym ciemiączkiem

• Uszy wiszące lub małe * Deformacje żuchwy lub szczęki

• Ekstremalnie wydłużone ciało • Brak ogona.

• U odmiany długowłosej: psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą

• U odmiany krótkowłosej: miejsca bez sierści (łysiny)

• Umaszczenie marmurkowe

• Waga ponad 3 kg 

Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. Każdy pies wykazujący oczywiste wady fizyczne lub zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra, całkowicie opuszczone do worka mosznowego

 

 

OWCZAREK NIEMIECKI Wzorzec FCI nr 166
(Deutscher Schäferhund - German Shepherd Dog)


Kraj pochodzenia: Niemcy

Data publikacji obowiązującego wzorca: 23.03.1991

Użytkowanie: Wszechstronny pies użytkowy, pasterski i służbowy.

Klasyfikacja FCI: Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.

Sekcja 1 - Psy pasterskie.

Próby pracy wymagane.

HISTORIA WZORCA:
Wzorzec owczarka niemieckiego opracowany został przez Walne Zgromadzenie Członków Verein fur Deutsche Schaferhunde (SV) e.V.,które miało miejsce we Frankfurcie nad Menem w dniu 20 września 1899 roku, na podstawie propozycji Meyera i von Stephanitza. Uzupełnienia do pierwotnego tekstu wprowadzone zostały na walnych zgromadzeniach w dniu 28 lipca 1901 i 17 września 1909, na posiedzeniu Zarządu SV w Wiesbaden 5 września 1930 i Komisji Hodowlanej i Zarządu SV w dniu 25 marca 1961, a także przez Światową Unię Klubów Owczarka Niemieckiego 30 sierpnia 1976 i 23 marca 1991.

WYGLĄD OGÓLNY:
Owczarek niemiecki jest psem średniej wielkości, o nieco wydłużonej, lecz zwartej sylwetce, dobrze umięśnionym i suchym.

WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie: pies od 60 do 65 cm,
suka od 55 do 60 cm.
Długość tułowia jest o 10 - 17% większa od wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Owczarek niemiecki musi być zrównoważony, pewny siebie, oddany właścicielowi, łagodny (o ile nie zostanie sprowokowany), czujny i łatwy do wyszkolenia. Cechy te, połączone z odwagą, ciętością i twardością charakteru czynią z niego dobrego psa do towarzystwa, obrońcę, stróża, psa policyjnego i pasterskiego.

GŁOWA:
Klinowata, proporcjonalna do tułowia. Jej długość wynosi około 40% wysokości w kłębie. Jest sucha i szeroka między uszami; nie może być ani ciężka, ani zbyt długa. Czoło, oglądane z przodu i z boku, jest trochę zaokrąglone, bruzda czołowa nieznaczna.
Mózgoczaszka: tej samej długości co trzewioczaszka. Szerokość mózgoczaszki mniej więcej równa jej długości, nieznacznie zwęża się w kierunku kufy. Stop umiarkowany.
Trzewioczaszka: Kufa klinowata, szczęki mocne, grzbiet nosa prosty; niepożądany wygarbiony ani wklęsły. Wargi suche, przylegające, ciemne. Trufla nosa zawsze czarna.
Uzębienie: Mocne, zdrowe i kompletne - 42 zęby zgodnie ze wzorem zębowym. Zgryz nożycowy, to znaczy siekacze górnej szczęki znajdują się ciasno przed siekaczami żuchwy. Zgryz cęgowy, przodozgryz i tyłozgryz są wadliwe. Wadą jest także ustawienie siekaczy w linii prostej i duże odstępy między zębami. Kości szczęk dobrze rozwinięte.
Oczy: Średniej wielkości, kształtu migdała, trochę skośnie ustawione, nie wyłupiaste, możliwie jak najciemniejsze. Oczy jasne niepożądane, gdyż zmieniają wyraz psa.
Uszy: Średniej wielkości, stojące, spiczasto zakończone, skierowane małżowinami do przodu i równolegle wobec siebie, mogą być tak ruchu, jak w spoczynku położone płasko do tyłu. Uszy miękkie lub obwisłe są wadliwe.

SZYJA:
Mocna, dobrze umięśniona, bez podgardla. Ustawiona pod kątem około 45 stopni w stosunku do linii grzbietu.

TUŁÓW:
Górna linia płynnie przebiega od nasady szyi przez kłąb i lekko opada w kierunku zadu, który także jest lekko spadzisty. Grzbiet mocny, prosty i dobrze umięśniony. Lędźwie szerokie, mocne, dobrze umięśnione. Zad długi i lekko spadzisty, pod kątem około 23 stopni do poziomu, płynnie przechodzi w nasadę ogona.
Klatka piersiowa: Szeroka, o długim mostku. Głębokość klatki piersiowej wynosi 45 do 48% wysokości w kłębie. Żebra umiarkowanie wysklepione.
Wadliwe są zarówno klatka beczkowata, jak i płaska.

OGON:
Sięga co najmniej do stawu skokowego, ale nie dalej niż do połowy długości śródstopia. Noszony szablasto, w ruchu i przy pobudzeniu może być wzniesiony wyżej, ale nie powyżej linii grzbietu. Sierść na ogonie tworzy niewielką szczotkę. Jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne, mające na celu korekcje ogona, są zabronione.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: Widziane z boku proste, widziane z przodu - idealnie równolegle.
Łopatki: Tej samej długości, co ramię, tworzą z nim kąt ok. 90 stopni (idealnie), w praktyce do 110 stopni. Łopatka i ramię dobrze umięśnione i przylegające do tułowia.
Łokcie: Nie mogą być wykręcone na zewnątrz, ani do wewnątrz, tak w postawie, jak i w ruchu.
Przedramiona: Proste, suche, dobrze umięśnione, równoległe jedno wobec drugiego.
Śródręcza: Ich długość wynosi około 1/3 długości przedramienia; są nachylone względem niego pod kątem 20 do 22 stopni. Śródręcza zbyt skośnie ustawione lub zbyt pionowe są wadliwe, ponieważ zmniejszają wytrzymałość.
Łapy: Raczej okrągłe, zwarte i dobrze wysklepione, opuszki mocne, pazury mocne i ciemne.
Kończyny tylne: Trochę odstawione do tyłu, oglądane z tyłu - równoległe względem siebie.
Uda: Szerokie i dobrze umięśnione.
Podudzia: Mniej więcej tej samej długości, co uda, tworzą z nimi kąt około 120 stopni.
Stawy skokowe: Mocne i wyraźne.
Śródstopia: Pionowe.
Łapy: Zwarte, lekko wypukłe, opuszki twarde i ciemne, pazury mocne, ciemne i wysklepione.

RUCH:
Owczarek niemiecki porusza się kłusem, a odpowiednie i harmonijne kątowanie pozwala na dobry wykrok kończyn przednich i daleki zasięg kończyn tylnych, przy zachowaniu pewnej linii grzbietu. Niewskazane jest zbyt głębokie kątowanie kończyn, bo zmniejsza ono wytrzymałość ruchu. Prawidłowo zbudowany i kątowany owczarek porusza się przestrzennym, wydajnym i niskim kłusem, który wydaje się niezmordowany.
W ruchu głowa jest wysunięta ku przodowi, ogon lekko wzniesiony, a linia górna powinna bez większych zaburzeń przebiegać płynnie od końców uszu aż do końca ogona.

OKRYWA WŁOSOWA:
Skóra: Niezbyt ściśle przylegająca, ale bez fałd.
Sierść: Składa się z twardego włosa okrywowego i podszerstka. Włos okrywowy powinien być gęsty, twardy i przylegający. Na głowie, uszach, przednich stronach kończyn i łapach włos krótki i gęsty. Na tylnych stronach kończyn, do śródręcza i stawu skokowego, włos nieco dłuższy, na udach tworzy niewielkie portki.
Maść: Czarna z podpalaniem w odcieniu czerwonawym, płowym, żółtym lub jasnoszarym. Jednolicie czarne lub szare, śniade, czaprakowe - z maską. Biała plamka na piersi i jaśniejsza maść na wewnętrznej stronie nóg dopuszczalne, ale niepożądane. Nos zawsze czarny, bez względu na umaszczenie. Brak maski, bardzo jasne oczy, jasne lub białe znaczenia na piersi i wewnętrznej stronie nóg, jasne pazury lub rudy koniec ogona należy oceniać jako niedostatki pigmentacji. Podszerstek szary, z wyjątkiem psów jednolicie czarnej maści.
Niedopuszczalna maść biała.

WYMIARY:
PSY: Wysokość w kłębie od 60 do 65 cm, waga od 30 do 40 kg.
SUKI: Wysokość w kłębie od 55 do 60 cm, waga od 22 do 32 kg.

WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

WADY DUŻE:
Wszelkie odchylenia od wzorca, mające znaczny wpływ na użytkowość psa.
Uszy nisko osadzone, miękkie, nie dość sztywne, załamane.
Znaczne braki pigmentacji.
Braki zębowe, które nie są wadami dyskwalifikującymi.
Wszelkie odchylenia od nożycowego zgryzu, które nie są wadami dyskwalifikującymi.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
Agresja, lękliwość, nerwowość.
Stwierdzenie dysplazji w stopniu ciężkim.
Wnętrostwo jedno- lub obustronne, niedostatecznie rozwinięte jądra.
Ślady korekcji uszu lub ogona.
Wyraźne wrodzone lub nabyte wady budowy.
Braki zębowe: brak jednego przedtrzonowca P3 i jeszcze jednego zęba, brak kła, przedtrzonowca P4, trzonowca M1 lub M2, brak 3 lub więcej jakichkolwiek zębów.
Zgryz: tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, wszystkie siekacze w zgryzie cęgowym.
Wysokość poniżej wzorcowej lub większa o ponad 1 cm od wzorcowej.
Albinizm.
Maść biała, nawet i z czarną pigmentacją.
Włos kosmaty - długi, miękki, nastroszony włos okrywowy z podszerstkiem, frędzle na kończynach, pióro na ogonie, obfite portki, długi włos na uszach.
Włos jedwabisty - długi, miękki włos okrywowy bez podszerstka, często z przedziałkiem na grzbiecie, z frędzlami i piórem.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.


 

Prawidłowe proporcje sylwetki psa: - stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia 9:10; - raczej krępy niż długi. Idealny stosunek wysokości w kłębie do głębokości klatki piersiowej 2:1
Głowa: mocna, proporcjonalna do całej budowy, nie za potężna.
Mózgoczaszka: widziana z profilu i od przodu jest lekko wypukła, słabo zaznaczona bruzda czołowa
Stop: wyraźnie, ale niezbyt mocno zaznaczony, mocna, średniej długości kufa.
Kufa: mocna, średniej długości, grzbiet nosa prosty
Fafle: przylegające, czarne
Uzębienie: Kompletny, mocny zgryz nożycowy (M3 nie są brane pod uwagę). Dopuszczany jest zgryz cęgowy.
Oczy: ciemnobrązowe, o kształcie migdałów, o dobrze przylegających powiekach, osadzone nie za głęboko, ani nie wypukłe. Luźne powieki są wadą.
Uszy: średniej wielkości, trójkątne, wysoko osadzone , lekko zaokrąglone, w stanie spoczynku płasko przylegające, przy natężonej uwadze skierowane do przodu, przy czym brzeg ucha przylega do głowy.
Szyja: mocna, muskularna, średniej długości
Górna linia: od szyi lekko w dół, harmonijnie przechodząca w kłąb, następnie prosta, pozioma Grzbiet: mocny i prosty, poziomy
Lędźwie: szerokie i mocne, widziane z góry lekko wcięte
Zad: łagodnie zaokrąglony.
Klatka piersiowa: szeroka i głęboka, sięgająca do łokci, z wyraźnym przedpiersiem, o szeroko-owalnym przekroju, żebra sięgające możliwie jak najdalej do tyłu
Dolna linia i brzuch: Od klatki piersiowej lekko wznosząca się ku tylnym kończynom.
Ogon: gęsto owłosiony, sięgający przynajmniej do stawu skokowego, w stanie spoczynku zwisający, w ruchu noszony na wysokości grzbietu lub lekko powyżej.
Kończyny: mocnej budowy
Kończyny przednie: patrząc z przodu proste i równoległe, raczej szeroko ustawione.
Łopatki: długie, mocne, ustawione ukośnie, tworzące z ramieniem kąt niezbyt rozwarty, przylegające i dobrze umięśnione.
Łokcie: dobrze przylegające, nie odstające ani nie wykręcone do wewnątrz
Przedramię: mocne, proste
Śródręcze: widziane z boku prawie prostopadłe do podłoża, mocne, widziane z przodu stanowi proste przedłużenie przedramienia
Łapy: krótkie, zaokrąglone i zwarte, palce dobrze wysklepione, nie wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz
Kończyny tylne: patrząc od tyłu ustawione równolegle, nie za wąsko
Udo: dość długie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione
Podudzie: długie, tworzące z udem wyraźny kąt
Staw kolanowy: wyraźnie kątowany
Staw skokowy: mocny i dobrze kątowany
Śródstopie: Prawie prostopadłe, ostrogi muszą być usunięte, za wyjątkiem krajów, gdzie operacyjne usuwanie ostróg jest zabronione
Stopa: lekko wysklepiona, mniej niż łapa nie skręcona ani do środka ani na zewnątrz


Szata i umaszczenie
Szata: włos: długi, błyszczący, prosty lub lekko sfalowany. Umaszczenie: kruczoczarna maść podstawowa z ciemnym brązowo-czerwonym podpalaniem na policzkach, nad oczami, na wszystkich czterech kończynach i na klatce piersiowej, z białymi znaczeniami według wzoru: czysto biały, symetryczny rysunek na głowie: biała strzałka, która się rozszerza symetrycznie w kierunku nosa, tworząc białe znaczenie na kufie. Strzałka na czole nie powinna zachodzić na brązowe plamy nad oczami, a białe znaczenie na kufie powinno sięgać najwyżej do kącików warg. Białe, umiarkowanie szerokie znaczenie przechodzące z podgardla na klatkę piersiową. Pożądane: białe łapy, biały koniec ogona, tolerowane: mała, biała plama na karku, mała , biała plama przy odbycie. Zachowanie i charakter
Psy tej rasy są łagodne i przyjazne w stosunku do ludzi. Tolerują dzieci i są wobec nich ostrożne, cierpliwe i opiekuńcze. Nie są agresywne w stosunku do gości, przechodniów czy innych zwierząt. Mimo to posiadają instynkt stróża - zaniepokojone alarmują. Są psami radosnymi i wymagającymi bliskiego kontaktu z człowiekiem, a pozbawione otoczenia ludzi stają się lękliwe, nieposłuszne i nabywają skłonności do ucieczek. Potrzebuje sporo ruchu, lubi się uczyć.



źródło: www.wikipedia.pl

 

  

 

(c) Copyright 2023 perlanieporetu.pl
Projekt i wykonanie:
StronyNaMedal.pl